Rozdział 1

Stoję na jakiejś łące pośrodku jakiegoś pustkowia, nade mną nocne niebo pełne świecących gwiazd oddalonych ode mnie o tysiące lat świetlnych, pode mną wilgotna od wieczornej rosy niska trawa, wśród której na niektórych źdźbłach zauważyłam pogrążone we śnie biedronki i inne bliżej nie znane mi insekty. Gdzieś w oddali za mną słyszę jakieś niezidentyfikowane dźwięki, ale kiedy się odwracam nie mogę niczego dostrzec gdyż w niewielkiej odległości ode mnie rozpościera się mroczy i nieprzenikniony czarny las, którego jakimś cudem wcześniej nie zauważyłam. Raz na jakiś czas w oddali między drzewami migają mi złote oczy leśnych zwierząt. Całości ponurego i przerażającego otoczenia dopełnia fakt, że jest środek nocy. Wokół mnie panują niemalże nieprzeniknione ciemności. Z niepokojem rozglądam się wokół siebie bo od jakiegoś czasu czuję, że ktoś bacznie mi się przygląda, lecz nie mogłam go przez te egipskie ciemności dostrzec. Było tak ciemno, że pewnie gdybym wyciągnęła rękę przed siebie to bym jej w ogóle nie zauważyła. Kidy podniosłam wzrok na niebo by spojrzeć na gwiazdy, których widok nieraz mnie uspokajał prawie wcale ich nie dostrzegłam, gdyż w czasie kiedy rozglądałam się w poszukiwaniu mojego obserwatora chmury zasłoniły niemal całe niebo. Odcięta od bodźców zewnętrznych skupiłam swoją uwagę na tajemniczej postaci, którą wyczułam niemal na wprost siebie w głębi lasu. Owa osoba musiała znajdować się dość daleko ode mnie gdyż nie potrafiłam odczytać jej intencji. Jakaś wewnętrzna ciekawska część mnie domagała się by wejść do tego lasu i sprawdzić kto się tam znajduje, lecz to była tylko mała, malutka, maciupeńka cząsteczka, która została niemal natychmiast zagłuszona panicznym lękiem przed samotnym szwendaniem się  po lesie w środku nocy. Kiedy się już w miarę uspokoiłam moją uwagę przykuły niemalże miedziano-złote oczy głęboko w lesie w miejscu gdzie wyczułam mojego obserwatora. Jak wcześniej nie byłam pewna jakie zamiary miała ta osoba, to na widok jego oczu byłam w 100% pewna, że spotkanie z nim nie przyniesie nic dobrego. W jego oczach było coś takiego tajemniczego, hipnotyzującego, przyciągającego i nakazującego mi iść w jego kierunku. Już prawie moja noga postawiła krok w przód, gdy od miedzianookiego poczułam niemal słyszalny rozkaz natychmiastowego podążenia do niego. Zamarłam na sekundę a może dwie i puściłam się pędem w zupełnie odwrotnym kierunku. Lawirowałam między drzewami w pogrążonym w zupełnym mroku lesie ile sił w nogach nie zważając na gałęzie, które raz po raz smagały mnie po odsłoniętych ramionach i twarzy, nie mówiąc już o moich bosych nogach, które w tym czasie przeżywały swoją apokalipsę. Biegłabym tak chyba w nieskończoność gdyby nie fakt, że las mi się skończył i wybiegłam na zupełnie nieznaną mi górską łąkę. Moja krótka liliowa sukienka, którą miałam na sobie była w kilku miejscach podziurawiona. Miałam porysowane całe ręce i coś czułam, że twarz nie wyglądała lepiej. We włosach miałam cały wachlarz fauny i flory, który zadomowił się w moich biednych włosach podczas mojego maratońskiego sprintu przez las. Byłam cała padnięta ale nie uśmiechało mi się spotkanie z tajemniczym nieznajomym, więc pomimo protestu całego ciała nieśpiesznym krokiem ruszyłam w stronę majaczącego w oddali miasta. Będąc już mniej więcej w połowie drogi poczułam na swoim ramieniu czyjąś dłoń. Kiedy spojrzałam na sprawcę nie mogłam wyjść z szoku. To był...



Jessi;)

I tym oto właśnie akcentem witam was u mnie:).
Pragnę zaznaczyć, że jest to mój pierwszy blog i w całości zdaję sobie z tego sprawę, że nie wygląda to idealnie mnie samej się to do końca nie podoba, ale ocenę tak czy inaczej pozostawiam wam;).
Zapraszam do komentowania bym wiedziała, że po prostu opłaca mi się ciągnąć to dalej